Taka opowieść: spotyka się dwóch znajomych na ulicach stolicy. Jak to wyglądało nim się spotkali? Otóż, jeden z nich spaceruje powoli, ogląda wszystko, patrzy do góry, a na twarzy ma delikatny, sprytny uśmiech. Drugi leci jak nakręcony, jest zauważalnie pobudzony i czuć, iż coś mu się wymyka z rąk. Kiedy się spotykają przystaje jednak i mówi, że już nie ma sensu biec, że już i tak nie zdążył, gdyż były pewne problemy na drodze. Na początku korek, potem nie miał gdzie zaparkować samochodu, no ogólnie wtopa.